Przedmiotem zainteresowań logopedii jest komunikacja językowa, mowa w szerokim znaczeniu (przekazywanie i odbiór informacji) oraz wynik tego procesu - porozumienie.
- Z nauk pedagogicznych logopedia czerpie wiedzę na temat sposobów postępowania i pracy z dzieckiem.
- Z nauk medycznych najściślejszy związek z logopedią mają:
- foniatria, dostarczająca wiedzy o fizjologii i patologii narządu mowy, głosu i słuchu;
- audiologia, zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń słuchu;
- ortodoncja, umożliwiająca ocenę przyczyn wad wymowy spowodowanych nieprawidłowym zgryzem lub uzębieniem;
- neurologia i fizjologia ułatwiają zrozumienie mechanizmów kierujących procesem nadawania i odbioru mowy, wyjaśniają też patogenezę zaburzeń mowy.
- Językoznawstwo dostarcza wiedzy na temat budowy języka, podstaw fonetyki, morfologii.
-
Psychologia wyjaśnia związek zaburzeń mowy z innymi zaburzeniami rozwoju, umożliwia ocenę tego, co jest patologią, a co nie:
- psychologia rozwojowa - dostarcza wiedzy na temat rozwoju psychomotorycznego dziecka, etapów kształtowania i rozwoju mowy;
- psychologia kliniczna - ułatwia zrozumienie psychologicznych skutków zaburzeń mowy;
- psycholingwistyka i socjolingwistyka rozwojowa - wyjaśniają mechanizm opanowywania przez dziecko umiejętności językowych oraz przebieg kształtowania się i rozwoju mowy;
- neuropsychologia - tłumaczy mózgową organizację języka oraz zaburzenia tego procesu.
- Akustyka oraz fonetyka akustyczna badają strukturę fal głosowych oraz ich przebieg od nadawcy do odbiorcy.
- Kultura żywego słowa zajmuje się ekspresją słowną: potoczną, publicystyczną i artystyczną.
Logopedia integruje wyniki badań wymienionych dyscyplin, wyjaśniając zagadnienia związane z problematyką komunikacji językowej.