W świecie oraz w Polsce stosuje się różne metody terapeutyczne jąkających się. Są one bardziej zróżnicowane w przypadku dzieci starszych, młodzieży i dorosłych.

ECHOKOREKCJA - (Adamczyk) - metoda, której podstawą jest mówienie w sposób zsynchronizowany z własnym echem, opóźnionym o 0,1-0,3 s., w czasie którego jąkanie nie pojawia się, a tempo mówienia staje się zwolnione.

RYTMIZACJA MÓWIENIA - polega na rytmicznym mówieniu sylabami wyrazów i całych zdań. Rytm można wyznaczyć za pomocą metronomu. Po opanowaniu rytmu i uzyskaniu skandowanej płynności spowolniała mowa zostaje stopniowo przyspieszona.

TERAPIA ODDECHOWA - istotą tej metody jest poszerzenie pojemności płuc, wypracowanie oddechu brzuszno- przeponowego oraz umiejętności posługiwania się podparciem oddechowym, rozumianym jako świadome zwolnienie fazy wydechowej za pomocą kontrolowanego napięcia mięśni oddechowych. Opanowanie tych czynności pozwala na płynne realizowanie wypowiedzi, które nie są zakłócone częstymi wdechami.

TECHNIKA POWOLNEGO, PRZEDŁUŻONEGO MÓWIENIA - polega na przedłużaniu samogłosek, co daje w efekcie rozciąganie poszczególnych sylab w czasie. Redukuje to zająknięcia i pozwala wrócić do normalnego mówienia po opanowaniu techniki. Ważne jest robienie krótkich przerw pomiędzy zdaniami na zebranie myśli. Daje to rozciągnięte mówienie i prowadzi do redukcji jąkania.

TECHNIKA JĄKANIA SIĘ BARDZIEJ PŁYNNEGO - (Ch. van Riper) - metoda oparta jest na 4 fazach:

1. Identyfikacja - zanalizowanie objawów zająknięć, aby móc podjąć próbę ich redukcji.
2. Odczulanie - redukuje sie lęk przed mówieniem i łagodzi emocje (poczucie winy, zakłopotanie).
3. Modyfikacja - zachęcanie do zmniejszenia natężenia walki z jąkaniem i zaprzestanie mówienia wyrazów trudnych. Jąkający powinien mimo zająknięć w sposób świadomy mówić dalej to co chce powiedzieć, bez pauz i cofania się.
4. Automatyzacja - pacjent utrwala nowo opanowany mechanizm mówienia, w którym swobodne jąkanie nie powoduje lęków.

TECHNIKA PRZEPŁYWU POWIETRZA - (M. Schwartz) - porównuje ją do sportu, w którym wyniki osiąga się przez systematyczne ćwiczenia. Terapia polega na ćwiczeniu wydobywania głębokiego westchnienia bez tworzenia głosu. Po kilku próbach wymawia się delikatnie sylabę, potem wyraz, zdanie. Słyszane wcześniej westchnienie zanika, a mowa staje się podobna do normalnej.

W omówionych po krótce metodach terapii nie wspomniano o muzykoterapii, logorytmice, o leczeniu farmakologicznym, hipnozie, czy też innych metodach niekonwencjonalnego leczenia.